امروز برای خودم بیکار تو خونه نشسته بودم با خودم گفتم چرا بیخیال شبکه‌های اجتماعی نمیشم؟ چرا از اون توییتر لامصب بیرون نمی‌کشم و ترکش نمی‌کنم؟ بنظرم رسید که برای رهایی از اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی نیاز به یه اعتیاد جدید اما قدیمی دارم :دی اینطوری شد که اینجا رو راه بندازمو و بجای شر و ور گفتن تو توییتر حرفامو اینجا بزنم.
حالا نه که از دهانم دُرّ و گهر روانه بشه بلکه صرفا اتفاقات روزانه یا اونچیزهایی که برام جالبه رو اینجا بنویسم. نتیجتاً این وبلاگ رو ساختم و امیدوارم همینجا ادامه بدم و ولش نکنم. بلی بامید آن روز.
پ.ن: رو اعصاب‌ترین نکتهٔ اینجا (و در واقع تأسف‌بار ترین نکته) نداشتن یه اپ موبایل برای به روز کردن وبلاگه.
درباره این سایت